Følge med på livet mitt

Av og til set eg meg ned for å lese litt på bloggen min. Eg kan bla tilbake så langt som 10 (!!) år, og lese om kva eg dreiv med då eg var 17 år. Eg er så glad for kvart minutt eg har brukt på desse blogginnlegga, for eg får mimre tilbake til opplevingar eg aldri hadde hugsa dersom det ikkje var for bloggen. No har eg ikkje blogga på 2 år. Heldigvis har eg litt minner gjennom instagram og sånn, men eg har lyst til å skrive enno litt meir, berre for å kunne sjå tilbake på desse minna òg.

Eg kan jo begynne med å legge ut eit bilete av korleis eg ser ut per i dag. Her er Ragnhild Sofie og meg på tur i Bergen. Tydeleg vis på Pokémon-tur, men det visste vi ikkje.

I dag er det fredag, og det betyr siste jobbdag i veka. Eg har fri kvar torsdag, slik at vekene blir overkomelege og gode. Det er godt å ha litt luft mellom slaga. Det er tross alt litt arbeid å halde ved like eit ekteskap, eit barn, 2 hundar + alt anna som livet inneheld. Så då er torsdagane min dag. Vanlegvis går eg tur, men i går gjekk dagen med på å vere vaksen, dvs gå til kiropraktor, lufte hundar, vaksinere hundar, gje blod og gå til synstest. Midt i alt fekk eg tid til å møte Therese på Sans og Samling (kafe her på Leknes, anbefalast!).

Men no er det fredag, og det betyr helg! Eller, helg er jo ikkje akkurat som det var før. Tidlegare var helg berre å slappe av og late seg. No er det litt andre bollar. Heldigvis er vi velsigna med ei jente som kan finne på å sove til kl 8, så ein dag i helga må eg opp når ho vaknar. Den andre får eg sove så lenge eg vil. Og så er det å aktivisere baby, henge med vener, planlegge gudstenester og elles berre gjere det som kjennes bra ut der og då. Førre helg ville Elise berre sove i bilen, så då fekk eg sett enda fleire plassar her i Lofoten. Litt sightseeing har ingen vondt av!

Denne helga er litt annleis, for Pål Sverre har bursdag i morgon! Så då ventar det vener og tapas på kvelden, og sjølvsagt kake. God mat og vener er aldri feil! Søndag er det familiegudsteneste på Betel, så då blir det ein del tid til førebuing der. Vi brukar mykje tid på Betel ila ei veke, så då er det godt at det er ein plass som er god å vere. Å gå på gudsteneste er ikkje noko eg gruar meg til, eller syns er eit ork. Det er det mest sjølvsagte ila ei veke, og vi har gjort det sidan Elise var 1 veke (ho vart fødd på ein søndag). Der er det mange som vil passe Elise, det er andeleg påfyll, mykje flotte folk, og ikkje minst eit gedigent kakebord på slutten. Som sagt - mat og gode vener er aldri feil!

Sånn alt alt har det vore ei god veke, med unntak av at eg helst skulle ha hatt eit par treningsøkter. Men av og til er berre dagane sprengfulle. Så eg får ha det til gode. Eller, forresten. Vi var jo faktisk på swingkurs på mandag. Det tel jo nesten som ei treningsøkt. Eg vart i alle fall god og varm. Men eg fann raskt ut at det ikkje var noko for meg. Eg hadde berre lyst til å begynne å le heile tida. Både av meg og av omgjevnadene. Og det passar seg visst ikkje heilt. 

Eg må lære meg å le når det passar seg.

November - I love you

 
Endeleg er det vinter. Skal eg vere heilt ærleg med dykk, så må det sinast eg ikkje er særleg tilhengar av sumaren. Sumar betyr mellom anna at det er varmt og at ein sveittar. Varme kan vere ein god ting, mellom anna når ein sjølv oppsøkjer den i syden i vintermånadane. Men når den gjer åtak på deg på jobb og tvingar deg til å redusere aktivitetsnivået til eit minimun, då er ikkje varmen min ven.

Sumar og varme ber òg med seg dette evige jaget om at ein må gå ut. Noko av det verste eg veit er når sola skin nådelaust inn vindauget om morgonen. Då betyr det at det er nok ein dag med sol og varme som er for god til å kaste vekk. Ein må kome seg ut, og ein må vere ute anten ein vil eller ikkje. Av og til vil eg ikkje ut. Av og til vil eg berre sitje inne og spele candy crush. Då passar det meg dårleg med sol og varme.

Det siste punktet eg vil trekkje fram som er negativt med sumaren, er strandlivet. Eg kan ikkje fordra strandlivet. Det er sand over alt: I maten, på handduken, i trusa, under føtene, på låret, i håret osb. I tillegg blir den med heim etterpå. Og lat oss innsjå faktum: Det er sjeldan særleg god badetemperatur her i Noreg. I alle fall ikkje i Lofoten.

Joda, det er positive sider ved sol og varmt òg, til dømes sykkelturar og fjellturar. Men hallo, dette kan ein jo gjere på vinteren òg! Og i tillegg får ein creds for det. I det store og det heile handlar det jo i grunn berre om å kle seg riktig.

Uansett. No har vi kome til november. Mange har eit anstrengt forhold til november. Det byrjar å bli mørkt, og temperaturen kryp stadig nedover. Nokre har tentamenar og eksamenar å tenkje på, og det forstår eg godt kan vere stressande. November ber med seg både sorger og gleder.

Men november er min ven. Eg har så mange gode minner knytta til november. Bodø i november, Lofoten i november, mørketid, fargetid, nordlys. Av og til er det fint vêr. Då er det berre å slenge på seg kjeledressen og gå ut og nyte dette. Av og til er det ruskevêr. Då kan ein sitje inne med godt samvit. Ingen ser skeptisk på deg viss du sit inne ein ruskete novemberdag. Alle har forståing for dette.

Julete mat og pynt er på veg inn i butikkane. Arbeidsdagane på treningssenteret blir stadig rolegare. Dette er forresten særs ironisk. Er det ikkje før jul ein verkeleg skulle byrje å trene? Då slepp ein jo å byrje 1 januar! Folkens, vi må trene mest i november og desember.

Hundane har ikkje like stor trang til å vere ute. Dei kan jo ikkje klokka, og trur sikkert det er natt heile tida. Elles på året vil dei helst opp og sprette når stola står opp, men no anar dei tydeleg vis ikkje om det er natt eller dag. Det er digg.

Sist, men ikkje minst. Det er tid for huskosert med kjende og ukjende naboar på Ballstadlandet. Og det er tid for mange fine arrangement på Betel. Det er tid for å bake og bli bedt på kveldsmat av alle slag hjå folk.

November, I love you.

På dagar som denne

I går var det ein særs idyllisk dag, men påskesol og grilling ute med gode folk. Vi sat med kjeledressen nedbretta, sånn fint med ein knute rundt magen, og kjende at sola steika i anletet. Vi måtte faktisk ha på oss solbriller. Men så kom dagen i dag, som er i ein heilt annan kategori.

På dagar som denne vaknar ein av synet av ein hage som absolutt ikkje såg ut som i går. Ymse ting frå ymse naboar ligg no spreidd fint utover plenen, i tillegg til ulike delar av hus/gjerde/hagemøblement og bossposar av nyare og eldre dato. I dag låg det til og med ei brøytestikke flott dandert midt på plenen. Kvar den kjem frå, anar eg ikkje.

På dagar som denne er det ikkje ledige parkeringsplassar nær inngangsdøra til jobben, og sidan eg, av alle ting, tok på meg BOBLEJAKKE, og det regnar frå alle kantar, var eg heilt gjennomblaut då eg omsider kom meg fram til inngangsdøra.

Regn kan, i følgje ymse kvinnemagasin og rosabloggar, vere særs koseleg. Då kan ein jo sitje inne med eit pledd og drikke te. For det første likar eg ikkje te. For det andre har vi hund. Vi har faktisk to. Og desse skal ut, uansett, både morgon og ettermiddag. Og på dagar som denne er det særs tungt å gå tur, i alle fall den eine vegen av turen. Sjølv om ein går på alt ein har i oppoverbakkane, er det såvidt det går framover, og i tillegg til motvind, blir ein plaga av regn så skarpt som nålestikk. Og når ein snur, fører det til ukontrollert springing, gjerne midt i vegen, som gjer at ein er ein fare både for seg sjølv og trafikken (les: dei tre bilane som passerar i løpet av turen).

Pepsi vil gjerne springe litt ekstra langt vekk, slik at det å rope han attende blir til ein brølekonkurranse mot storm, type 20 m/s. Og dei som har høyrt meg rope, veit at det er eg ikkje særleg god til.

Maika finn seg ein eller annan form for fiskebein, og legg seg deretter i ei nøye utvald grop langt oppi ein bakke, der ho vil liggje og tygge på fisken. Og når eg omsider får kava meg opp til ho (i litt for stor kjeledress og støvlar) for å hente ho, spring ho vidare. Og sånn held ho det gåande heilt til vi kjem heim. Og når vi først kjem heim, finn ho ut at ho skal rulle den gjennomblaute pelsen i klesdunken på badet.

På dagar som denne får ein telefon frå Pål Sverre om at hurtigruta mest sannsynleg ikkje kjem til å klare å legge til i Stamsund (ca 30 minutt frå der vi bur). Og at den då heller ikkje vil klare å leggje til i Svolvær. Og at det betyr at eg må hente han på STOKMARKNES, som er om lag 3 timar å køyre frå Ballstad. Og for dei som ikkje kan rutetabellane til hurtigruta, så er hurtigruta framme i Stokmarknes om lag kl 01.00. Så dette kan bli ein interessant dag.

Elles har eg gløymd at det er vanleg å pynte huset til påske. Nett som før jul. Heldigvis kjenner mamma og pappa meg såpass godt, at dei sende meg ein påskeblomebukett. Så no har eg, om ikkje anna, gule blomar i hus. Og gule serviettar.

Om eg ikkje har pynta, så har eg i alle fall rydda og vaska litt. Eg fann att ein matboks, som tydeleg vis hadde hatt nokre gode gjæringsmånader bak senga på soverommet. Spenning var til å ta og kjenne på då eg opna matboksen for å sjå kva som kunne vere oppi. For å seie det sånn: Det kom røyk opp frå boksen då eg opna den. Grøn muggrøyk. Og det som ein gong hadde vore oppi, var forvandla til eit grønt, totalt uidentifisebart objekt. Resten av boksane, i alt 6 stykk, lukta berre grusomt, men var ikkje så gjennommygla som denne.

Men hygiene eller påskepynt, det er uansett ikkje det som er viktig med påska . Det er det faktum at Jesus døydde for oss på krossen, og sto opp igjen tre dagar seinare! Det høyres så rart ut når ein seier det, totalt usannsynleg og merkeleg. Men eg trur på det, og kjenner meg glad og heldig for det!

Så god påske! Eg må køyre og handle mat. Kom nettopp på at butikkane har ein del stengt framover.

Vaflar og kveite

I skrivande stund sit eg på kjøkenet vårt med hue på, og prøvar å skrive noko fornuftig.

Eg har hue på fordi straum er dyrt, spesielt i eit hus som er dårleg isolert. Difor gjer eg mitt for å prøve å spare straum: Går med hue inne, ullstilongs osb. Funkar flott.

Det fornuftige eg prøvar å skrive, er ikkje blogginnlegg, men undervisning til morgondagens Alpha-kurs. Alpha er fast innslag kvar onsdag, og vi er allereie godt over halvvegs i kurset. Spanande opplegg som det er vel verd å bruke tid på.

Tidlegare i dag var Pål Sverre og eg i Svolvær, den næraste byen til Ballstad, utanom Leknes. Der var vi på kurs med skatteetaten. Og ikkje eit kva som helst kurs! Vi har nemleg kvart vårt enkeltpersonsforetak, og vi var på kurs for å oppdatere oss på kunnskap, og lære nytt og viktig. Pål Sverre driv Aasen lyd, og eg har nyleg oppretta "Fysioterapeut Astrid Rydland Aasen". Målet er å få ein privat praksis opp og gå på Leknes i løpet av våren/sommaren. Eit uhyre spanande prosjekt eg har stor tru på!

Etter kurset gjekk vi for å bestille middag. Vi bestiller ofte to ulike middagar, og så deler vi på dei. Det eine vi bestilte var kveite. Og den var så fersk at dei knapt hadde fått den inn då vi bestilte. Den var med andre ord utruleg god, og eg skulle gjerne hatt dobbel porsjon.

Elles må vi ikkje gløyme at det er vaffeldagen i dag! Eg åt faktisk vaflar til frukost i dag, uvitande om at det var vaffeldagen. Men så et eg vaflar ganske ofte til frukost, men dei er kanskje litt av den meir sunne sorten. Sidan eg faktisk hugsar oppskrifta utanboks, kan eg jo dele den:

2 egg
3 ts mager vaniljekesam
1/4 banan
2,5 dl havregryn
3 ts sukrin
1/2 ts kardemomme
1/2 ts bakepulver

Røre røre - ferdig! Evt kan du tilsetje ein dæsj vatn viss røra blir for tjukk. Steik i vaffeljern og et med mager kesam og syltetøy. Hurra!

Hjelpe meg, eg la nettopp ut ei oppskrift på bloggen min. Kjære vene.

Vi får avslutte med noko anna. Her er eit bilete av meg og Maika.

God natt!

Vintervår

Lofoten er ein lunefull plass å bu. Du trur det er vinter, men så kjem varmegradene. Du trur det er sumar, men gradestokken nektar å vise meir enn 12 grader. Du trur det er vår, men så blir det SNØSTORM! Så per i dag er huset vårt pakka inn av tung, kvit snø, som sikkert kjem til å bruke heile våren og halve sommaren på å forsvinne. 

Men betyr det at vi er stengt inne, og ikkje får brukt bilen? Neida, for vi har snøfreser! Pål Sverre kjøpte den saman med nokre naboar, og har gått heile vinteren og venta på å få bruke den. Dessverre for han, var det berre eit par snødagar i oktober, og sidan har det vore bart og fint. Difor var det ikkje sjokkerande at eg vakna aleine i senga i dag kl 08.00 (har fri kvar fredag, og kl 08.00 er sånn ca midt på natta i følgje oss). Og kvar var Pål Sverre då? Jo, han var ute og freste snø! Først hadde han fresa vår oppkøyrsel, og då eg fann han, var han i full gang med å frese naboen sin oppkøyrsel. Eg fekk diverre ikkje tatt bilete av hendinga, men eg kan love dykk at det var eit herleg syn. 

Fordelen med snøen er at den er djup og tung å gå i. Det passar bra, sånn med tanke på at vi har ein kvalp i huset, som har eit energinivå tilsvarandre ca 10 jakthundar på sporet av ein rev. Men sidan det var umogleg for ho å gå i snøen, og ho måtte hoppe seg framover, var ho stuptrøytt då ho kom heim, og slokna raskt. Hurra! I tillegg er det nok ganske slitsomt for ho å måtte vere på jobb når vi er på tur. Ho har nemleg fått det for seg at Pepsi er ein sau som ho må gjete. Stakkar han, stakkar ho. Slitsamt for dei begge trur eg. Underhaldande for meg.

Berre for gøy, her er eit utval bilete frå den siste veka. Som de ser: Ganske så variabelt:

 Her har Kyrre vore innom

Kyrre tok med seg hjellene, slik at ein god del potensiell tørrfisk datt ned. Men det tok ikkje mange dagane før hjellene var bygde opp att. Her får dei ting gjort!

Søndagstur med naboane 

Vi fann ei strand! Gler meg til sumaren

 Der ville ho ligge. Sikkert varmt og godt

 Bilete frå onsdag denne veka

Utsikt sørover mot Moskenes og Værøy. 

Tatt ca 15 minutt frå huset vårt

Vakna opp til dette i dag. Våren får vi ta seinare

No skal vi gjere oss klar for Alpha-weekend. Gjennom våren har vi vore delaktig i å arrangere Alpha-kurs på Betel, og det har vore til store glede og inspirasjon. Denne helga skal vi overnatte ei natt på Mortsund rorbuanlegg, og lære meir i frå Bibelen der. Det ser eg fram til, og eg håpar kleda mine tørkar til vi skal reise. Det gjer dei neppe. 

God helg frå Kræmmarvika!

Tid nok!

I august/september var det utruleg mykje som gjekk føre seg i livet mitt. Eg gifta meg, flytta til Ballstad, byrja i to jobbar, møtte ein haug med nye folk, og måtte generelt omstille det meste. Tidlegare i 2013 hadde eg budd heime hjå mamma og pappa, trygt og godt, og moglegheit til å vere så mykje eg ville med vener. Det vart ein brå overgang til det nye livet, og endringar tar tid uansett kor mykje ein vil det eller ei.

No er dette over eit halvt år sidan, og det er godt. For no byrjar verkeleg roen å senke seg i både sjel og sinn. Det har krevd eit par tøffe avgjerdsler, til dømes å slutte i ein av jobbane (ingenting negativt om den jobben forresten!), men jammen er det verd å ta seg sjølv på alvor! No jobbar eg ca 70% som treningsveilder på Trivsel, og trivst like godt som ein sjokoholikar (les: meg) på shopping i Svinesund.

Eg har alltid sett på meg sjølv som ein person som skal jobbe 100%, og gjerne meir viss moglegheiten byr seg. Men eg har innsett at eg heller vil leve eit liv der eg kan kjenne at eg har tid til å puste med magen, og kjenne at eg faktisk kjedar meg litt innimellom. Trur det er viktig å kjede seg. Då dukkar det opp mange tankar, både positive og negative. Og det er viktig. For då kan ein arbeide seg gjennom dei tunge, forkaste dei unyttige, og dyrke dei konstruktive og kreative. Og for å gjere dette treng ein tid. God tid. Meir tid enn ein kanskje trur ein treng.

Resultatet av ein kvardag med meir tid, har vore over måte positivt. Det er i grunn vanskeleg å forklare det med ord. Men den kjensla av å kome heim etter jobb, og vite at det faktisk ikkje er noko som helst ein må rekke, den er god! Vite at ein har ein heil ettermiddag og kveld der ein berre kan gjere akkurat som ein vil. Folkens, er de klar over kor godt det er? Eg har det sjølvsagt ikkje sånn kvar dag, men flesteparten av dagane er på den måten. Då har eg tid til å gå lange turar, trene, gå på spontanbesøk til vener og naboar, bake (!!!), vaske klede, sjå tv-seriar, lese i Bibelen osv. Men stort sett blir det kanskje mest Candy crush og latskap. Utanom tur då, det gjer vi kvar dag. Vi har jo hundar.

Her om dagen tok eg meg sjølv i å tenkje at eg burde få meg ei fuglebok. Då gjekk det opp for meg at eg no verkeleg tar meg tid til å sjå meg rundt når eg er ute og går. Det er ikkje feil! Så no må eg få meg ei fuglebok. Så kan eg skryte av alle fuglane eg har sett.

Men nok prat. No må eg vise litt bilete. Og eit par filmar. Kvardagsinnblikk.

BURSDAG!!

Håhåhåhå, no er det snart klart for ein av dei beste dagane i året: Bursdagen min! 3. februar er dagen eg innbillar meg at alt handlar om meg, og tar til meg all merksemd som ein svamp.

Nei, eg eig ikkje skam når det gjeld bursdagen min, og har publisert ønskjelister dei siste åra på bloggen i god tid før bursdagen. Dette året er ikkje noko unntak. Så dersom du har lyst til å gje meg noko, skal du sleppe å lure lenge på kva det kan vere.

Here we go:

Bilete (Kremmerhuset)

Pulsklokke

Brødkorg

Dobbelt sengesett

Putetrekk

God kaffi

Tallerkenhylle

Middagsinvitasjonar

Brettspel


Ja, vi stoppar der. Ha ei elles god veke!