Når U2 kjem på scena, når Bono har full kontroll over 100.000 personar. Når The Edge speler som om han aldri har gjort noko anna heile livet. Når eit fullsett Wembley Stadium syng saman til berre trommer.
Då er det magisk.
Og midt oppi all magien, der sat eg.
Takk, Per Inge!
1 kommentar:
versågod:)
wheeeeree theeee streeets have nooooo nameeee!!! ahh får frysninga berre e tenke på d.
Legg inn en kommentar